توضیحات
مقدمه:
ظاهراً اکثریت افراد، هوش را یکی از عوامل بسیار مهم در امر موفقیت تحصیلی تلقی می کنند. ولی بسیاری از بچه های ناموفق در تحصیل کسانی هستند که در مدرسه معدل های پایین تر از آنچه از وضعیت هوشی آنان انتظار می رود کسب می کنند. به طور کلی این موضوع پذیرفته شده است که عوامل گوناگونی در موفقیت تحصیلی دخالت دارد.
نه تنها استعداد عمومی و آموزشی مناسب، بلکه عواملی مانند علاقه ی درونی به ماده ی تدریس شده، انگیزه ی کودک نسبت به موفقیت و باور او به موفقیت نیز نقش مهمی دارند. عملکرد ضعیف تحصیلی و کم آموزی اختلافی است بین ظرفیت یا توانایی بالقوه فرد و عملکرد وی که منجر به گرفتن نمرات پایین تر از آنچه هوش قادر به اکتساب آن هستند می شود.
این تعریف شامل نمرات پایینی که ناشی از هوش محدود باشد نمی شود و تنها افرادی را در بر می گیرد که از لحاظ هوش متوسط بالا بوده ولی از لحاظ تحصیلی کمتر موفق هستند و به طور غیر منتظره عملکرد ضعیف تحصیلی از خود نشان می دهند.
از آنجا که میلیونها کودک و نوجوان توانمند، با استعدادهایی در حد متوسط، بالای متوسط و یا حتی در حد یک تیز هوش، کودکانی که از خانواده هایی که برای تحصیلات ارزش خیلی بالایی قائلند، در بسیاری موارد نمی توانند به اندازه همه ظرفیت وتوانایی هایشان خود را نشان دهند. پیدا کردن راه حل هایی در جهت رفع این مشکل ضرورت می‌یابد پس من نیز به بررسی این موضوع در یکی از دانش آموزانم پرداختم.
موضوع:
چگونه توانستم مشکل کم آموزی را در دانش آموزم بهبود بخشم؟
بیان مسئله:
امروزه میلیونها کودک که هیچ گونه ناتوانی جدی در یادگیری ندارند یا کودکان بالای متوسط یا حتی تیزهوشانی که مهارت های هوشی ویژه ای دارند، نتوانسته اند به اندازه ظرفیت های خود عمل کنند و خود را آن چنان که شایسته است، نشان دهند.
در حالی که ظرفیت های واقعی این بچه ها برای معلمان و والدین شان بسیار روشن است. آن ها ممکن است خیلی خلاق یا از هوش کلامی، هوش ریاضی یا استعداد بسیار بالای دیگری برخوردار باشند، ولی با وجود این نمی توانند در مدرسه بخوبی ایفای نقش کنند. این ها همان کودکان باهوشی هستند که از سندرم کم آموزی رنج می برند و آن ها را بچه های کم آموز می نامند. این باهوش های کم آموز را در همه جا می توان دید، در خانواده ها و همه کلاس ها.
آن ها منابع آموزشی و تلاش های صبورانه بهترین معلمان را هدر می‌دهند و به طرزی استادانه، خانواده خود را با بحران رو به رو می‌کنند. بنابراین با توجه به اهمیت این موضوع پرداختن به آن ضرورت می یابد.
سوالات اساسی:
- چرا دانش‌آموز در هنگام تدریس معلم تمرکز ندارد؟
- چرا دانش‌آموز در هنگام نوشتن تکالیفش وقت تلف می کند و دیرتر از بقیه کارش را انجام می دهد؟
- چه عوامل روانی در کم آموزی او نقش داشته است؟
- آیا مشکلات زیستی و ژنتیکی ممکن است سبب ایجاد این وضعیت در او شده باشد؟
- چگونه می‌توانم به بهبود وضعیت او کمک کنم؟
هنوز دیدگاهی وجود ندارد.